Op verschillende Nederlandse vakantieparken blijkt sprake te zijn van hardnekkige veiligheids- en leefbaarheidsproblematiek. Zo zou op grote schaal geld witgewassen worden door spelers uit de georganiseerde misdaad. Criminelen zouden aldaar min of meer vrij spel hebben omdat gemeenten met de handen in het haar zitten als het gaat om een gedegen aanpak. Bovendien prevaleren de voordelen van toerisme voor lokale bestuurders.

Het Regionale Informatie- en Expertise Centrum Oost-Nederland (RIEC) is een overheidssamenwerking tegen georganiseerde misdaad. Het RIEC heeft recent een rapport uitgebracht over een onderzoek naar ondermijnende, georganiseerde criminaliteit. Hieruit blijkt dat vakantieparken gebukt gaan onder omvangrijke ondermijning. Zo zou geld met een criminele herkomst worden witgewassen via de aankoop van recreatiewoningen en zelfs van hele vakantieparken. Daarnaast zou worden witgewassen middels de renovatie, verhuur en doorverkoop van recreatiewoningen. In vijf jaar tijd zijn bij vakantieparken zo’n driehonderd verdachte transacties vastgesteld. Dit aantal neemt de afgelopen twee jaar toe. De politie laat zich niet uit over de hoogte van de verdachte transacties. Ahmed Marcouch, voorzitter van RIEC Oost-Nederland, stelt dat het mogelijk om tientallen miljoenen euro’s gaat.

Op vakantieparken zou sprake zijn van diverse lucratieve verdienmodellen. Zo zouden aldaar  drugsproductie, illegale prostitutie, arbeidsuitbuiting, verblijf voor rondtrekkende bendes en opslag van illegale goederen schuilgaan. Hierbij rijst de vraag wat uitgerekend vakantieparken zo geschikt maakt voor criminele doeleinden. De koop en verkoop van recreatieobjecten als chalets en stacaravans wordt niet geregistreerd in het Kadaster. Logisch gevolg is dat transacties voor de overheid onder de radar blijven. Daarbij komt dat volop met contant geld gehandeld wordt. Bovendien is geld met een criminele herkomst soms niet meer te traceren als het witwassen geruime tijd aanhoudt. Stel nu dat crimineel geld in (recreatief) vastgoed geïnvesteerd is en dat dit niet op tijd wordt gesignaleerd. Criminelen kunnen dan middels hun vastgoed meer geld genereren waardoor de herkomst van het geld op een gegeven moment niet meer te achterhalen is.

 De problematiek met betrekking tot vakantieparken is op basis van voorgaande aanzienlijk. Betrokken gemeenten zouden zich blindstaren op de aan vakantieparken gebonden voordelen. Zij beperken zich tot de toerismeboost en opgeknapte vakantieparken. Hierdoor wordt de kritische blik vertroebeld en zou zelfs sprake zijn van een blinde vlek. Om de problematiek terug te dringen is samenwerking essentieel zodat optimaal gebruikgemaakt kan worden van de beschikbare middelen. Marcouch geeft aan dat er aanvullend onderzoek verricht zal worden.